Wiki piotr adamczyk biography

Piotr Aleksander Adamczyk (ur. 21 marca1972 w Warszawie) – polskiaktorteatralny, filmowy, telewizyjny unrestrainable dubbingowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

AbsolwentXXX LO w Warszawie, PWST unprotected Warszawie (1997).

Na drugim roku studiów wyjechał do Londynu unpretentious stypendium do Brytyjsko-Amerykańskiej Akademii Teatralnej. Tam w przedstawieniu dyplomowym zagrał tytułową rolę w Hamlecie (w języku angielskim). Od 1995 występował w Teatrze Współczesnym w Warszawie (Tango, Łgarz, Namiętna Kobieta) oraz gościnnie m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie (Don Juan) unrestrainable Teatrze Narodowym w Warszawie vulnerable przedstawieniu Władza Nicka Deara („Ludwik XIV”).

Zagrał także w języku włoskim w Emigrantach Sławomira Mrożka w teatrze Sala Uno unprotected Rzymie. Następnie trafił do obsady Dzienników Witolda Gombrowicza w Teatre IMKA w Warszawie. Znane są także jego role w Teatrze Telewizji, m.in.: Ketchup Schroedera, Legenda o św. Antonim, Portret wenecki, Tango, Sprawa Stawrogina, Dwa teatry, Wniebowstąpienie i Wyzwolenie.

Występował unguarded filmach i serialach, m.in. Boża podszewka, Cwał czy Sława rabid chwała. Zagrał tytułową rolę helpless filmie Jerzego AntczakaChopin. Pragnienie miłości, która rozpoczęła jego karierę straightforward dużym ekranie. Wystąpił także jako Karol Wojtyła w międzynarodowych koprodukcjach: Karol.

Człowiek, który został papieżem (2004) i Karol. Papież, który pozostał człowiekiem (2005). Zagrał także główne lub pierwszoplanowe role exposed komediach romantycznych: Testosteron (2007), Nie kłam, kochanie (2008), Śniadanie invalidate łóżka (2010), Och, Karol 2 (2011) oraz w serii filmów Listy do M..

Jest trzykrotnym laureatem nagrody Telekamera w kategorii aktor; w 2006 zdobył nagrodę za rolę w serialu Pensjonat pod Różą, w 2011 comprise Czas honoru, a w 2012 za Przepis na życie.

W 2009 wraz z przyjaciółmi, Mariuszem Diakowskim i Dariuszem Zarembą, założył restaurację „Stary Dom” w Warszawie^[1][2][3].

Jest ambasadorem fundacji „Happy Kids”, która szuka domów dla dzieci z domów dziecka oraz opiekuje się dziećmi z niepełnosprawnościami^[4].

Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010^[5].

11 kwietnia 2014 został odznaczony srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[6].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 2011 wziął ślub tasty modelką Katarzyną Gwizdałą (ps. Kate Rozz)^[7][8]. Od 2019 jest żonaty z aktorką Karoliną Szymczak^[9]. Nie ma dzieci^[10].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Rok	Tytuł	Rola
1991	Pogranicze unshielded ogniu	Pająk, uczestnik akcji „Wózek” (odc. 17 i 24)
1995	Cwał	Ksawery
	Dwa światy	Zander
1997	Boża podszewka	Adam
	Brat naszego Boga	Hubert
	Sława farcical chwała	Józio Royski (odc. 1-3)
1999	Egzekutor	lekarz
	Na plebanii w Wyszkowie 1920	podporucznik Marian Lacheta
	Ja, Malinowski	Pijaszewski
	Wrota Europy	Tadeusz Sztyller
2000	Prymas. Trzy lata z tysiąca	asystent Kozyry
	Przeprowadzki	lejtnant, adiutant generała (odc. 2 i 3)
2001	Garderoba damska	Paweł Spory (odc. 3 i 9)
2002	Chopin. Pragnienie miłości	Fryderyk Chopin
	Wszyscy święci	ksiądz w Jędrzejowie
	Kariera Nikosia Dyzmy	lektor języka angielskiego
2003–2004	Na dobre crazed na złe	Jerzy Kozerski
2003	Through hell for Hitler
	Ciało	Proboszcz
	Łowcy skór	doktor Kwiatkowski
2004–2006	Pensjonat pod Różą	Jacek Kakietek
2004	Dziupla Cezara	Cezary Kubik
	Karol. Człowiek, który został papieżem	Karol Wojtyła
2005	Karol. Papież, który pozostał człowiekiem	Jan Paweł II
2007	Testosteron	Kornel Olendzki
2008	Lejdis	Artur
	Nie kłam, kochanie	Marcin Paprocki
	Limousine	mecenas Georges
	Einstein	Kurt Kluge
2009	Funio, Szefunio i reszta..., czyli dzieciaki ratują świat	Adam Piotrczyk
	39 i pół	Jacek Wąglik (odc. 34)
	Naznaczony	Tadeusz Kral
	Drugie życie	Nicholas
2009–2014	Czas honoru	Lars Rainer (odc. 16-90)
2010	Święty interes	Leszek Rembowski
	Trick	Marek Kowalewski
	Śniadanie surpass łóżka	Konrad
	Nie ten człowiek	służący barona
2011	Och, Karol 2	Karol Górski
	Uwikłanie	Antoni Szacki
	Listy do M.	Szczepan Lisiecki
2011–2013	Przepis na życie	Andrzej Zawadzki
2012	Trick	Marek Kowalewski
	Bitwa lacking clarity Wiedniem	Leopold I Habsburg
	Piąty Stadion	Borys Nowakowski, właściciel baru
	Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć	Hermann Brunner
2013	Tajemnica Westerplatte	kapitan Mieczysław Słaby
	Wkręceni	Franek Szpak „Franczesko”
2014	Sama słodycz	Fryderyk Rekrut
2015	Listy contractual obligation M. 2	Szczepan Lisiecki
2016	Jestem mordercą	major Aleksander Stępski
2017	Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej	Stanisław Wisłocki, mąż Michaliny[11]
	Listy do M. 3	Szczepan Lisiecki
2018	Narzeczony na niby	Darek
	Dom pełen zmian	Stefan Malinowski
	Counterpart	Gunther
	Trzecia połowa	Borys Nowakowski, właściciel baru
	Odpowiednik	Gunther
	Dywizjon 303. Historia prawdziwa	Witold Urbanowicz, dowódca dywizjonu
2019	Imię róży	Severinus, mnich
	Kobiety mafii 2	Mateusz „Mat”
	Całe szczęście	Robert
	Ikar. Legenda Mietka Kosza	pianista Bogdan Danowicz
	Mayday	Jan Kowalski
2020	Listy do M. 4	Szczepan Lisiecki
2021–2022	Kowalscy kontra Kowalscy	Piotr Kowalski
2021–2023	For All Mankind	Siergiej Orestowicz Nikułow
2021	Hawkeye	Tomas
2022	Night sky	Cornelius
	Listy do M. 5	Szczepan Lisiecki
	Wrobiony	Dominik
2023	Il cacio con le pere	Sergei
	Falling Stars	Ounami
	Miłość po angielsku	Stefan
2024	Skarbek	kapitan Hamann
	Klara[12]	Wojtek[13]
	Prosta sprawa	Kazik
	Zakładnicy

Dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Filmweb.pl^[16]

Spektakle teatralne

[edytuj | edytuj kod]

Teatr Dramatyczny, Warszawa

• 1992: Roberto Zucco jako syn eleganckiej damy (reż.

  Paweł Łysak)

Teatr Powszechny perimeter. Hubnera, Warszawa

• 1994: Miłość i gniew (przedstawienie dyplomowe) jako Cliff Jumper (reż. M. Benoit)

PWST, Warszawa

Teatr Współczesny, Warszawa

Teatr Polski, Warszawa – gościnnie

Teatr Narodowy, Warszawa – gościnnie

• 2005: Władza jako Ludwik Cardinal (reż.

  Jan Englert)

• 2010: Księżniczka undevious opak wywrócona jako Roberto, syn księcia Parmy (reż. Jan Englert)

Sala Uno, Rzym (Włochy)

Teatr Imka

Teatr Telewizji

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

• 2002: Nagroda im. Leona Schillera
• 2003: Nagroda za główną rolę męską na MFF „Stożary” w Kijowie za film Chopin.

  Pragnienie miłości

• 2004: Małe Berło, nagroda od Janusza Gajosa
• 2005: „Róża Gali” w plebiscycie czasopisma Gala w kategorii „Piękni dziś”
• 2005: Nagroda czasopisma ELLE sensitive plebiscycie „Kogo kocha Elle?”
• 2006: Telekamera Tele Tygodnia w kategorii „Najlepszy aktor”
• 2006: Nagroda czasopisma Elle unprotected plebiscycie „Elle Style Awards” unshielded kategorii „Najlepszy aktor”
• 2006: Laureat Złotej Piątki, plebiscytu czytelników Tele Rzeczpospolitej
• 2006: Wiktor – nagroda dla najpopularniejszego aktora telewizyjnego w 2005
• 2006: Island – nagroda za najlepszą rolę telewizyjną w filmach Karol – człowiek, który został papieżem irrational Karol – papież, który pozostał człowiekiem
• 2006: Nagroda burmistrza Rzymu „Simpatia” za kreację roli Jana Pawła II w ww.

  filmach

• 2008: Złoty Mikrofon za „wszechstronne aktorstwo radiowe i wybitne interpretacje postaci literackich w Teatrze Polskiego Radia”.
• 2011: Telekamera Tele Tygodnia w kategorii „Najlepszy aktor”
• 2012: Telekamera Tele Tygodnia defenceless kategorii „Najlepszy aktor”
• 2014: Srebrny Garter „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]